Urut-urutane Keturunan

Urut munggah:

Bapak ibu –> embah –>  buyut –> canggah ->  wareng ->  udheg-udheg -> gantung siwur -> grepak senthe.

Urut mudhun

Bapak ibu -> anak -> putu -> buyut -> canggah -> wareng -> udheg-udheg -> gantung siwur -> grepak senthe.

	Urutan-urutane turunan (Javanese)	Urutan Keturunan (INDONESIAN)	Decline (ENGLISH)
Urut munggah		Urutan ke atas/ urutan sebelum orang tua	Up decline before parent
Bapak ibu (urut munggah)	Wong tuwo	Orang tua	Parent
Embah (urut munggah)	Mbahe; wong tuwane bapak-ibu	Kakeknenek; orang tuanya bapak ibu	Grandparent
Buyut (urut munggah)	Wong tuwane embah; embahe bapak ibu	Orang tunya kakek nenek; kakek neneknya orang tua	Great grandparent
Canggah (urut munggah)	Embahe mbahe; buyute bapak ibu; wong tuwane buyut	Embahnya embah; buyutnya orang tua; orangtuanya buyut	Great-great-grandparent
Wareng (urut munggah)	Embahe buyut; wong tuwane canggah;	Embahnya buyut; orang tuanya canggah	Great- Great- Great-grandparent
Udheg-udheg (urut munggah)	Wong tuwane wareng; embahe canggah	Orang tuanya wareng; embahnya canggah	Great- Great- Great- Great-grandparent
Gantung siwur (urut munggah)	Wong tuwane udheg-udheg; embahe wareng	Orang tuanya udheg-udheg; embahnya wareng	Great- Great- Great- Great- Great-grandparent
Grepak senthe (urut munggah)	Wong tuwane gantung siwur; embahe udheg-udheg	Orangtuanya gantung siwur; embahnya udheg-udheg	Great- Great- Great- Great- Great- Great-grandparent
Urutan mudhun		Urutan ke bawah/ urutan setelah orang tua	Down decline after parent
Bapak ibu (Urutan mudhun)	Wong tuwo	Orang tua
Anak (Urutan mudhun)	Anake wong tuwo	Anak	Child
Putu (Urutan mudhun)	Anake anak	Cucu	Grandchild
Buyut (Urutan mudhun)	Anake putu; putune anak	Anaknya cucu	Great-grandchild
Canggah (Urutan mudhun)	Anake buyut; putune putu	Anaknya buyut; cucunya cucu	Great- Great-grandchild
wareng (Urutan mudhun)	Anake canggah; putune buyut	Anaknya canggah; cucunya buyut	Great- Great- Great-grandchild
Udheg-udheg (Urutan mudhun)	Anake wareng; putune canggah	Anaknya wareng;cucunya canggah	Great- Great- Great- Great-grandchild
Gantung siwur (Urutan mudhun)	Anake udheg-udheg; putune wareng	Anaknyanya udheg-udheg; cucunya wareng	Great- Great- Great- Great- Great-grandchild
Grepak senthe (Urutan mudhun)	Anake gantung siwur; putune udheg-udheg	Anaknya gantung siwur; cucunya udheg-udheg	Great- Great- Great- Great- Great- Great-grandchild

Babad Desa Srandil

 Cerita Rakyat Babad Pesarean Ing Desa Srandil

Desa Srandil inggih menika, desa ingkang dipun babad kalian Mbah Munobiat utawi asring dipun wastani Kyai Munobiat. Kyai Munobiat menika wayahipun Kyai Khasan Besari, putranipun Khasan Yahya sakig Tegalsari, Jetis Ponorogo.

Kala rumiyin, Ponorogo menika babad saking Mataram. Kyai Khasan Besari malebet wonten ing Tegalsari. Kyai Khasan Besari menika diijini, ananging wonten sarat ingkang kedah dipun lakoni. Inggih menika, keturunanipun Kyai Khasan Besari kedah mbabad alas kang wonten ing Kabupaten Sumarata Kutho Kulon, inggih menika desa ingkang dereng wonten ingkang mbabad, ingkang samangke alas ingkang dipun babad menika dados Desa Srandil.

Mila Kyai Khasan Besari nyuwun dateng keturunanipun damel mbabad Desa Srandil menika. Lajeng, panggenan menika dipun babad kalian Kyai Munobiat.

Ngepasi Srandil di babad, Sumarata sampun ngadek jejek ingkang dipun pimpin kaliyan Adi Pati Sumarata nomer kalih, inggih menika Raden Mas Tumenggung Sumanegara.

Sak sampunipun Desa Srandil di babad dening Kyai Munobiat, Desa Srandil menika di wontenaken pesarean damel makam keturunan-keturunanipun para sesepuh Srandil lan para sesepuh saking Sumarata.

Pesarean menika saniki terkenal kalian nama Astana Srandil. Mapan ing Desa Srandil, Kecamatan Jambon utawi 11 Km mengilen saking kitha Ponorogo saderengipun Badegan. Saking radosan ageng, terus mengalor kurang lewih 200 M, mapan ing sak wingkingipun SDN 1 Srandil.

Menawi dideleng saking geografisipun, Astana Srandil menika wonten ing pegunungan ingkang sambung-sinambung. Saking pamanggihipun R.A. Sundari (mantan juru kunci Astana Srandil, Almarhum) gunung alit-alit menika wonten 5 gunung. Inggih menika; Gunung Lemu, Gunung Bancak, Gunung Ngrayu, Gunung Srayu, lan Gunung Srandil.

Pesarean menika mapanipun ing Gunung Srayu. Miturut pamanggihipun Mbah Sarmadi (mantan juru kunci Astana Srandil) Gunung Srayu menika nggadah i arti “Sugeng Rahayu” utawi gunung ingkang saget maringi keslametan. Mbah Sarmadi ngendika menawi priyantun ingkang sepisan dimakamaken ing Astana Srandil inggih menika Raden Mertakusuma, inggih menika patih saking Kabupaten Polorejo ingkang dados tiyang ingkang pro-kalian Pangeran Diponegoro wonten ing peperangan nglawan Bangsa Walandhi.

Desa Polorejo menika mapan ana ing sakleripun kitha Ponorogo, saniki sampun dados stunggal kaliyan Kecamatan Babadan. Desa menika tansah ndadak rejo (rame) sak sampunipun ing sisih wetanipun dibangun terminal ingkang dipun kenal kaliyan nama Trminal Seloaji.

Desa Polorejo menika ing abad-19 an dados pusating pamarentahan saking Kabupaten Polorejo. Rumiyin ing Ponorogo wonten sekawan kabupaten ingkang sedaya kabupaten menika dados abdinipun Kasunanan Surakarta, inggih menika Kabupaten Ponorogo Kutho Wetan, Kabupaten Pedanten Kutha Kidul, Kabupaten Sumoroto Kutha Kulon, lan Kabupaten Polorejo Kutha Lor.

Cariyosipun, kala rumiyin Kabupaten Poloreja menika wonten tiyang pangembara saking Surakarta. Pangembara menika dados tiyang ingkang mbabad alas ing sawijining papan (sak leripun kitha Ponorogo) lajeng dipun dadosaken papan panggenan damel mbangun omah lan mbangun Pondok Pesantren ingkang dados papan panggenan panyinaon agama islam kanggo para warga. Papan kasebut dijenengi “Pondok Cempoko”. Suwe-suwe pondok kasebut saya rame (rejo) sahingga Pondok Cempoko jeneng e di ubah dadi “Pondok Cempolorejo”.

Seiring lakune jaman, para Pandhegane Pondok Cempolorejo di dadekake Adipti dening Panguasa Kasunana Surakarta Sunan Paku Buwana IV ing papan kasebut. Kalian nyandhang gelar Raden Tumenggung Brotonegoro, lan papan panggenanipun dipun sebut Kabupaten Polorejo.

Ngadeging kabupaten anyar kasebut, nggadah i respon ingkang positif saking desa-desa ing sakiwa tengen e, kathah desa-desa ingkang nggabungaken desanipun kliyan Kabupaten Polorejo. Kayata; Desa Ngunut ingkang di Pandhegani kalian Ki Lurah Puspadimejo (kala rumiyin, nama desa menika asalipun saking tembung “Nunut” tegese Nunut pemerintahan Raden Tumenggung Brotonegoro), Desa Bareng ingkang dipun pandhegani kaliyan Ki Lurah Jogotirta (nama desa menika aslipun saking tandhuran “Wareng”, inggih menika papan ingkang sangandaping tandhuran Wareng menika, papan panggenan ingkang dipun panggeni kaliyan pangembara ingkang asalipun saking Surakarta, ingkang gadah asma Joyodiguna, sing sepisan mbabad alas ing papan kasebut, sahingga desa menika kasebut kaliyan Desa Bareng), lan desa-desa liya ingkang wonten ing sakitaring Kali Sekayu.

Sasuwene pamarintahan Kabupaten Polorejo di pandhegani dening  Raden Tumenggung Brotonegoro, ing kasultanan Yogyakarta lagi ana Perang Diponegoro (1825-1830). Ewadene Kabupaten Polorejo lan 3 Kabupaten liya wonten ing sakngandaping pamerintahan Kasunanan Surakarta, nanging amargi kacelakkanipun kalih Kabupaten Madiun (kalebu ing wilayah Kasultanan Yogyakarta) sekedik kathah mesthi gadah i pengaruh kanggo Kabupaten Polorejo, sebab Perang Diponegoro boten namung kalampahan ana ing Jawa Tengah mawon ananging marambat ing Madiun, Ngawi, Pacitan, lan boten katinggalan Kertosono.

Ing Kabupaten Madiun, wonten priyantun ingkang setia dumateng Pangeran Diponegoro ingkang gadah asma ingih menika Kertadirdja. Priyantun menika ingkang mandhegani perlawanan rakyat Madiun kagem ngalawan para prajurit bangsa walandhi. Kartadirdja nglajengaken hubungan lan kerja sama kaliyan para bupati-bupati ing sak kiwa tengenipun Madiun, kayata; Raden Ngabehi Mangunprawiro Bupati Purwadadi lan Raden Tumenggung Brotonegoro Bupati Polorejo.

Minangka pengikutipun saking Kasunanan Surakarta, tamtukemawon panguwasa Polorejo kedah dipun wajibaken sowan ing Keraton Surakarta supados dados bukti kasetyaanipun. Ananging amargi Raden Tumenggung Brotonegoro boten pro-Belanda, Raden Tumenggung Brotonegoro radi pakewed menawi bade sowan ing Keraton Surakarta, amargi Raja Surakarta piambak raket kaliyan penjajah bangsa walandi ketimbang ndukung Pangeran Diponegoro.  Lajeng Raden Tumenggung Brotonegoro menika ngutus juru tulisipun ingakang gadah i asma Margo Ewuh, supados mboten ndadosaken curiganipun Panguwasa Keraton Surakarta, Raden Tumenggung Brotonegoro nitipaken serat menawi panjenenganipun gerah, sahengga boten saget sowan teng Keraton Surakarta.

Kacariyos, Margo Ewuh menika ingkang dados penghianat ing Kabupaten Polorejo. Margo Ewuh ngendika dumateng Raja Surakarta menawi Raden Tumenggung Brotonegoro mboten Pro- kaliyan pamerintahanipun Keraton Surakarta ingkang Pro-Belanda. Perang boten saget dipun elak malih, amargi bab kala wau.

Prajurit bangsa walandi lan prajurit saking Keraton Surakarta langsung kemawon nyerbu Kabupaten Polorejo, sahingga nyiptakaken perang ingkang boten karuan, prajurit-prajurit Poloreja ingkang dipun pandhegani dening Raden Tumenggung Brotonegoro piambak lan di ewangi dening Patih ingkang gadah asma Raden Dipotaruno.

Tabuhan kendang perang saking Polorejo sampun dumugi Badegan, Polorejo sampun bener-bener tegang. Sedaya kekuatan sampun dipun kerahaken, ananging lawan ingkang luwih kuat ndadosaken para prajurit Polorejo sami keponthalan, luwih-luwih sak sampunipun Raden Tumenggung Brotonegoro kena panah saking musuh.

Raden Tumenggung ingkang sampun kena panah saking mungsuh, mlayu saka Tlasih menyang daerah kidul (saniki kasebut Kelurahan Bratanegaran). Ing papan menika Raden Tumenggung Brotonegoro lan para prajurit Polorejo berjuang mati-matian. Nanging posisinipun Raden Tumenggung Brotonegoro saya kepepet, sahingga Raden Tumenggung Brotonegoro terus mlayu mengidul dumugi daerah Dengok, ing daerah menika lajeng mlayu mengilen tumuju Gunung Gombak (saniki Gunung Larangan). Ing Gunung Gombak menika, Raden Tumenggung Brotonegoro gugur, amargi dikepung dening para prajurit saking bangsa walandhi lan Keraton Surakarta. Lajeng Jasadipun Raden Tumenggung Brotonegoro di makamaken ing gunung kasebut, ananging sawise pirang-pirang tahun, kerangkanipun jasad Raden Tumenggung Brotonegoro dipun pindah wonten ing Pesarean Setono.

Perlawananipun Raden Tumenggung Bratanegoro sanget andadosaken gegering Pemerintahan Kolonial Belanda ingkang wonten ing Madiun. Bangsa walandhi menika kedah sami waspada menawi wonten perlawanan saking 3 Kabupaten ingkang wonten ing Ponorogo. Sebab menika, pamarentah Belanda mundhut keputusan supados rakyat indonesia mboten kontra kaliyan pamarentahan bangsa walandhi lan para panguwasa Pamarentahan. Menika langkahipun;

1. Menging para warga Ponorogo sowan ing Gunung Gombak ( Gunung Larangan).

2.Nekakake Prajurit kompeni saking Madiun, ingkang dipun tempataken ing Dukuh Juritan Tambakbayan supados njaga Kabupaten Polorejo, ing Kutho Wetan supados ngawasi ing Kabupaten Ponorogo, lan ing Suradikraman supados njaga Kabupaten Pedanten lan Sumoroto.

Sak sampunipun Raden Tumenggung Brotonegoro gugur ing medan perang, Kabupaten Polorejo, di perintah dening putranipun Raden Tumenggung Brotonegoro, inggih menika Raden Tumenggung Wiryonegoro. Ing sak ngandaping pamarentahanipun Raden Tumenggung Wiryonegoro, Kabupaten Polorejo dados daerah ingkang aman, ayem, tentrem, subur lan makmur, gemah ripah loh jinawi.

Kacariyos, kala rumiyin Kabupaten Polorejo ingkang gadah i urip kang aman, tentrem, lan makmur menika, berubah dados tegang malih. Gara-garanipun inggih menika bangsa walandhi ingkang gadah pabrik menika mundut banyu ingkang dipun ginakaken damel banyoni sawah penduduk Polorejo, ananging banyu kasebut di aliraken menyang Pabrik Tom (bahan damel batik), pabrik menika gadahipun kompeni ingkang mapan ing Jarakan.

Raden Tumenggung Wiryonegoro sanget anggenipun murka, jiwa  patriotisme (cinta tanah air) lan anti Belanda (anti kolonialis) Raden Tumenggung Wiryanegoro ingkan sampun di tancepaken ing jroning prinsip dateng ingkang rama. Pabrik Tom ingkang wonten ing Jarakan, di serang lan saget mateni 3 prajurit belanda. Kegiatan kasebut ndadosaken murkaning para prajurit belanda.

Prastawa kasebut ndadosaken perang antara prajurit belanda kaliyan prajurit Polorejo. Ananging amargi kalah gaman, Raden Tumenggung Wiryonegoro nyerah, lajeng Raden Tumenggung dipun asingaken ing Batavia (Jakarta) lan padatan seda ing ngrika.

Sak sampunipun Raden Tumenggung Wiryonegoro ing warsa 1837, pamarintah kolonial walandhi menika ngapus anane Kabupaten Polorejo, supados boten wonten ingkang dados tiyang ingkang nasionalis malih.

Lajeng Kabupaten Polorejo menika dipun gabung kaliyan Kabupaten Ponorogo. Samenika Kabupaten Polorejo saniki dados Desa Polorejo, ingkang malebet ing Kecamatan Babadan.

Sak sampunipun Raden Tumenggung Brotonegoro Bupati saking Polorejo gugur wonten ing Gunung Gombak utawi (Gunung Larangan saniki) ngalawan bangsa walandhi. patihipun Raden Tumenggung Brotonegoro ingkang gadah nama Raden Dipotaruna saget lolos saking tentara bangsa walandi, lajeng Raden Dipotaruna lunga menyang Desa Srandil lan ndelik ing Goa Batu ingkang mapan ana ing Gunung Ngrayu. Sak sampunipun aman, Raden Dipotaruna medal saking anggenipun ndelik, samenika Raden Dipotaruna ngrobah asmanipun dados Raden Mertokusumo, supados ngilangaken jejak saking prajurit walandi.

Raden Mertakusuma samenika dados sesepuh ing Desa Srandil, kalian Kyai Munobiat (inggih menika priyantun ingkan sepisanan mbabad Desa Srandil). Dumugi saniki, 2 tokoh menika dados priyayi ingkang dipun hormati dening para warga Desa Srandil menika.

Kacariyos kala rumiyin, sak derengipun Raden Mertakusuma wafat, Raden Mertakusuma wasiat dateng warga Srandil, menawi Raden Mertakusuma seda supados dipun makamaken ing Gunung Srayu (inggih menika sugeng rahayu) utawi Gunung ingkang dadosaken keslamatan. Padatan, ing Gunung Srayu lan Gunung Ngaryu Raden Mertakusuma saget nylametaken dheweke saking para tentara bangsa walandhi. Sak sampunipun Raden Mertakusuma seda, para warga kedah makamaken ing Gunung Srayu.

Kala rumiyin Desa Srandil menika wonten ing sangandaping naungan Kerajaan Mangkunegara 1. Wonten ing jaman Kabupaten Sumoroto ingkang dipun parentah dening Raden Mas Tumenggung Sumonagoro (Bupati Sumoroto II), ing warsa 1830–an panjenengan e ngejokaken Perdikan dateng Raja Surakarta Sunan Pakubuwana IV supados Desa Srandil ingkang gadah i ombo kinten-kinten 70 Hektar menika dipun dadosaken “Daerah Perdiksn” (bebas pajak) supados saget damel jaga lan nguri-uri Pesarean Srandil lan sekaliyan dipun dadosaken pasareanipun para sesepuh myang pini sepuh saking keturunan Bupati Sumoroto. Panjalukipun Sang Bupati dikabulaken dening Sunan Pakubuwana IV.

Tamtu saget kemawon mbok bilih pendamelan pager ingkang kelilingipun kinten-kinten 24 M X 24 M menika taksih ngadeg jejeg dumugi saniki, pembangunanipun sampun kawiwitan awit Pamerentahan wonten ing kapemimpinanipun Raden Mas Tumenggung Sumonagoro, lajeng dipun sempurnakaken ing warsa 1931.

Menawi dipun bandingaken kaliyan makam-makam Islam  ing Nusantara, Pesarean Srandil menika kalebet pesarean ingkang tesih enem umuripun. Ananging ciri khasipun taksih pakem kaliyan pengaruh budaya aslinipun bangsa Indonesia piambak lan budaya Hindu utawi budaya Lokal (Jawa).

Miturut papan panggenanipun, Pesarean Srandil menika wonten ing are pegunungan ingkang dipun bagi dados 3 tingkatan. Sepisan wonten ing njawinipun pager, ingkang nomer 2 lan nomer 3 wonteng ing salebeting pager. Pola menika nggabaraken budaya asli saking Bangsa Indonesia, inggih menika kados punden undak-undakan (papan panggenan ingkang dipun ginakaken damel muja roh-roh para leluhur, ingkang wujudipun kados piramid.

Ing tingkatan nomer 3 menika, makamipun para sesepuh ingkang di keramataken. Buktinipun inggih menika ing mrika wonten makamipun Raden Mertakusuma (priyantun ingkang dados cikal-bakal Pesarean Srandil), wonten ugi pesareanipun Bupati Sumoroto, inggih menika; makam Raden Mas Brotodirdjo (Bupati Sumoroto III) lan Raden Mas Adipati Brotodiningrat (Bupati Sumoroto IV). Khusus kagem Raden Mas Tumenggung Prawiradirja (Bupati Sumarata I) makamipun wonten ing Pesarean Setono Ponorogo, menawi Raden Mas Tumenggung Sumonagoro (Bupati Sumoroto II) makamipun wonten ing Ampelgading Surabaya.

Menawi dipun tingali saking wujudipun bangunan menika, wonten pengaruh bangunan Budaya Hindu lan Budaya Jawa. Wujudipun inggih menika; “Kori Agung” inggih menika gapura agung ingkang wonten lawang lan gendheng e, fungsinipun gapura kasebut inggih menika damel medal mlebetipun para peziarah. “kori agung” inggih menika paninggalanipun Budaya Hindu ingkang fungsinipun dados lawang gerbang mlebu-metu ing Candi. Sak sampunipun Islam malebet, “kori agung” menika dados pintu gerbang malebet ing makam lan pintu gerbang malebet ing masjid.

Kori agung (gapura) ing Pesarean Srandil ingkang payonipun awujud “Limasan” inggih menika bukti wonten pengaruh budaya lokal (Budaya jawa), amargi “limasan” kasebut mujudaken ciri khas bangunan omah jawa sak liayane Joglo lan Serotong.

Menawi di deleng saking fungsinipun bangunan menika, makam ing Pesarean Srandil anggadahi fungsi kang cocok ingkang sami kaliyan omah-omah kaya biyasane. Amargi ing Pesarean Srandil menika wonten cungkup e, inggih menika kados bangunan omah ing sak nginggilipun makam ingkang wonten ing tingkatan ke-3 (level ingkang paling keramat).

Wonten ing desa Srandil menika saniki taksih anggadahi kabudayan kang asring taksih dipun laksanakaken, kabudayan menika taksih sinambungn kaliyan kabudayan ing Ponorogo kutha wetan (samenika Ponorogo Kota). Kabudayan menika asring dipun waastani Grebeg Tutup Suro, menawi ingkang Grebeg Buka Suro menika kawontenaken ing Ponorogo kutha Wetan.

Grebeg Tutup Sura menika dipun lampahi wonten ing kalih papan, inggih menika wonten ing Kabupaten Sumarata, Ponorogo kitha Kilen (samenika dipun wastani kaliyan Desa Bantarangin), ugi panggenan ingkang nomer kalih inggih menika wonten ing Desa Srandil, mapanipun ing Pesarean Desa Srandil.

Menawi ing bantarangin manika dipun lampahi kaliyan nganakaken Kirap Pusaka, dene ing Pesarea ing Desa Srandil menika dipun lampahi kaliyan ritual-ritual ingkang gadahi tujuan damel ngurmati para sesepuh lan sakaliyan nepangaken sinten-sinten kemawon ingkang dados sesepuh ingkang sampun mbabat alas dipun dadosaken desa ing samenika karan Desa Srandil.

Wonten ing ritual menika, para warga lan para sesepuh sami dedonga sesarengan, tahlillan sesarengan, lan shalawatan sesarengan kaliyan bupati Ponorogo ingkang rawuh ing papan menika.

Wonten ing puncaking adicara menika, dipun wontenaken pagelaran Reog, mapanipun ing Pesarean Desa Srandil wonten ing tingkatan nomer setunggal, inggih menika tingkatan ingkang boten keramat, panggenanipun ing njawinipun tembok bates pesarean antara tingkatan nomer setunggal kaliyan tingkatan nomer kalih lan tiga.

Ritual Grebeg Tutup Sura menika dipun sengkuyung kaliyan bupati Ponorogo kaliyan jajaranipun saha para sesepuh lan warga Desa Srandil lan sakitaripun.

Anggenipun para warga nyengkuyung ritual menika sanget antusias, para warga sami nyengkuyung sedaya lelampahanipun adicara ingkang sampun disusun saking wiwit pambuka dumugi pungkasaning adicara menika.

Ritual menika taksih dipun openi kaliyan para warga dumugi saniki, lan terus tansah kaopeni dumugi ngenjang akir jaman.

GOLAN MIRAH

 " LEGENDA cerito RAKYAT babagan GOLAN lan MIRAH "

Ing era sing sarwa modern neng endi wae  generasi gampang membaur, informasi lan transformasi barang cepet banget, isih kerep muncul macem-macem pitakonan saka macem-macem kalangan paling utama saka wong-wong neng njaba wilayah Kecamatan Sukorejo, kaya ta:

apa bener banyu saka Golan lan saka Mirah ora gelem dicampur?

Apa ya bener wong bakalan ngalami kebingungan nek nggawa barang saka Golan menyang Mirah  utawa saka mirah menyang Golan ?

Ngopo wong Mirah ora diperkenankan nandur dhele?opo wong Mirah ora bisa nggawe tempe?

wong Mirah lan wong Golan nek ketemu neng panggon wong hajatan neng endi wae, dalane hajatan mesti arep ngalami alangan? Iku opo yo bener?

nah,,, saka macem-macem pitakonan sing kaya mangkono mau, iki lo carita ne

ndhikik neng mubarang panggon ana sawong tokoh sing terkenal karogagah lan pamani, nduwe elmu kesaktian sing dhuwur, dadine disegani banget karo wong-wong teparo. dheweke nduweni jeneng Ki Honggolono. Sak liane dadi wong pamani lan sakti,  Ki Honggolono uga arip lanbijaksana, amarga kuwi dheweke bisa karan Ki Bayu Kusuma. amarga kaluwihan-kaluwihan sing diduweni Ki Honggolono diangkat dadi Palang(lurah).

neng kene Ki Honggolono nduweni sawong anak lanang sing nduwe jeneng Joko Lancur. kaya dene bapake Joko Lancur uga kenal anak sing gagah lan pamani.

salah siji kesenengane Joko Lancur yaiku adu pitik (gugat jago). nandia dheweke lunga ora tau pisah karo jago sing didemenake.

nang mubarang dina Joko Lancur ngadu pitik (jago) , lan orasengaja ngliwati panggon sing jenenge Mirah. neng panggon kuwi pitik jago kedemenane sing arep diadu kuwi ucul saka himpitanne JokoLancur. mula gundah gulana banget jero ati si Joko Lancur, amarga kadadean kuwi. Joko Lancur ngupadi kanggo nangkep pitik (jago) kedemenane. wis suwe kekana mrene nggoleki. pitik (jago) kuwi, akhire mlebu omah e mburi  Ki AgengMirah ( Ki Honggojoyo), si Mirah Putri Ayu(Putri Ki Ageng Honggojoyo) sing lagi mbathik, kaget banget, ndeleng ana jago sing mlebu omahe. si Mirah Putri Ayu nangkep pitik (jago) sing mlebu omahe kuwi.

ora suwe banjur tekaa pemuda tampan sing nggoleki pitik (jago). pemuda kuwi ora liya si Joko Lancur, Putra Ki Ageng Honggolono. ebo kagete ati si Joko Lancur pas ndeleng pitik (jago) sing wis suwe den upadine kuwi ana jero bopongan sawong prawan sing ayu jelita, bak Bidadari mudhun saka Kahyangan. wong-wong Mirah lan sekitare nganggep Mirah Putri Ayu dadi kembang desa. lan kerep nyeluk karo julukan Putri Mirah Kencono Wungu.si Joko Lancur ora cepet njaluk jago kedemenane kuwi, ning dadi takjub lanheran amarga ndeleng ayune si Mirah Putri Ayu. sawalike si Mirah Putri Ayu uga mangkana kahyun-hyun banget dhuwur ketampanan pemuda si Joko Lancur.

wayah terus mlaku, si Joko Lancur ora saba neng ngendi wae, JokoLancur sanuli ngurungna awak neng jero omah, kerep ngelamun amarga jero atine sanuli eling si Mirah Putri Ayu wedok sing saiki dadi pujaanne.

kaanan sing mangkene akhire kawruhan bapake, Ki Ageng Honggolono.

saben dina Ki Ageng Honggolono ndeleng putera kedemenane nduweni sikap sing beda saka biyasane dheweke kerep ngelamun, ndhewe, ora pangan, wayah bengia kerep ora turu, lan sing paling nyedihne dheweke ora gelem nyedhaki si pitik (jago) kedemenane. mula terus ditakoni apa sabenere sing kedadean nang si Joko Lancur.

akhire si Joko Lancur ngaku apa sabenere sing kedadean. Joko Lancur ngantekne marang sang bapak menawa awake lagi kasmaran nang sawong wedok sing ayujelita dadi pujaane yaiku si Mirah Putri Ayu, Putri saka Ki Ageng Mirah. krungu apa sing dialami puterane kaget banget Ki Ageng Honggolono. amarga JokoLancur siji-sijine putra sing didemenane, mula ora rumangsa kabotan apa sing dadi kekarepan puterane kuwi. cepeta Ki Ageng Honggolono ngongkonke salah sawong muride kanggo nglamar si Mirah Putri Ayu, putriKi Ageng Mirah.

mangkata kongkonan saka Ki Ageng Honggolono nuju Mirah kanggo nglamar si Mirah Putri Ayu. ketekan kongkonan saka Ki Ageng Honggolono disambut karo rai sing bungah saka Ki Ageng Mirah, sanajan jero benak atine orasudi nduweni calon mantu sawong pamain adu pitik. Ki AgengMirah karo cara sing lembut ben ora njojoh pangrasa keluarga Ki AgengHonggolono mawa ora nimbulke pertikaian neng banjur dina, mula lamaransi Joko Lancur katampa ning karo syarat utawa serahan sing kudu dikebaki saka keluarga Ki Ageng Honggolono, ana dene syarat sing kudu dikebaki antarane yaiku :

1. supaya digawekne bendungan kali kanggo mbanyoni pasawahan neng Mirah

2. Serahan ngrupa pari saklumbung sing ora oleh diterna sapa-sapa, artine lumbung kuwi kudu bisa mlaku dhewe.

kuwi siasat Ki Ageng Mirah, supaya kanggo murungake lamaran si Joko Lancur.

Ki Ageng Honggolono karo rai sing garang lan karo terkekeh-kekeh sakwise krungu laporan saka kongkonane, Ki Ageng Honggolono tetap ngiyani apa singdipersyaratke saka Ki Ageng Mirah.

karo kasaguhane Ki Ageng Honggolono kanggo ngebaki persyaratan kesebut, pangrasa Ki Ageng Mirah rumangsa kuwatir lan wedi, aja-aja mengko Ki AgengHonggolono bisa ngebaki persyaratane kuwi. lan kanggo ngantisipasi iku Ki ageng Mirah ngupadi kanggo murungake panggawen bendunganmawa pangumpulan pari-pari sing dilakoke saka Ki ageng Honggolono kanggo ngisi lumbung.

Sawetara Ki Ageng Honggolono ngupadi atos, karo bantuan para murid-muride nggawe bendungan mawa ngumpulake pari sing akeh banget kanggo ngisi lumbung. Berkat kerja atose mula apa sing dilakoke Ki AgengHonggolono jero wayah sing singkat nyedhaki kedadeyanan. panggawenbendungan mlaku terus, mangkana uga pangumpulan pari uga lancar.

kabeh sing dipersyaratkan saka Ki Ageng Mirah dadi serahan wis dijagakne kene,Ki Ageng Honggolono nyabda lumbung sing isi pari kanggo mangkat dhewe, mula mangkata iring-iringan calon mempelai lanang, yaiku si JokoLancur putra Ki Ageng Honggolono sing dimeloni uga saka para murid-muride nuju Mirah.

Awal ketekan calon mempelai lanang beserta para pamelune disambut becik saka Ki Ageng Mirah. ning Ki Ageng Mirah uga dudu wong sembarangan,dheweke uga nduweni kesaktian elmu sing dhuwur banget. apa sing sabenere kedadean, Ki Ageng Mirah ndeleng dhewe anane lumbung sing berisi kebak pari bisa mlaku dhewe, ning sabenere isine dudu pari sing sayekti, ning ngrupa damen lan titen

karo ndeleng hal kesebut, neng adhepan para murid-muride, lan paradhayoh, Ki Ageng Mirah nyabda, “ Hei konco-konco kabeh, titenono ngisor,wigatekno ndhuwur” , karo sabdakesebut, sing semula isi lumbung ngrupa pari karo saknalika ngowah dadijerami lan lulang dhele.

karo anane kadadean iki mula Ki Ageng Honggolono nesu sing linuwih, amarga rencana perkimpoian puterane si Joko Lancur karo si Mirah Putri Ayu wurung. mula kedadeana perang cangkem antara Ki Ageng Mirah sak pamelune, karo Ki Ageng Honggolono sak pamelune. dudu mung percekcokan wae ning nganti gugat fisik lan gugat kesaktian.

neng wektu peperangan kuwi kedadean, si Joko Lancur nggoleki sang kasihe siMirah Putri Ayu sing ayu jelita, amarga ora kuwawa nguwawa asmaranya, ning neng walik kuwi dekne kabeh ngerti kabeh kadadean sing kedadean. amarga kewurungan demene dekne kabeh ngloro njupuk keputusan kanggo lampusawak (pateni awak e dewe).

isih barengan kedadeane peperangan, bendungan sing digawe saka ewon bajulambrol, mula kedadeana banjir utawa banjir bandang sing banget dahsyat.ewon manusia hanyut kegawa arus banyu, sing nyebabke  bencana sing linuwih neng endi-endi mayit, glimpangan ambune banget njojoh irung.

bubar peperangan Ki Ageng Honggolono ndina-dina nggoleki putrakedemenane si Joko Lancur. jero panggolekane Ki Ageng Honggolono karo pangrasa duka sing njero amarga putra kedemenane neng kengerteni wistewas bareng kasihe si Mirah Putri Ayu lan pitik (jago) kademenane. kapindhojasadnya sapasang kasih banjur dikuburanke bareng karo pitik (jago)kademenane. sing akhire kuburan kuwi diwenehi jeneng kuburan SetonoWungu.

nggatekake saka kabeh kadadean sing wis bubar, neng adhepan para murid-muride utawa pamelune sing isih urip, Ki Ageng Honggolon nyabda, yoiku:

1. wongGolan lan Mirah sak keturunane ora oleh dijodohke

2. Isen-isene ndonyo soko Golan kang wujude kayu, watu, banyu lan sak panunggalane ora biso digowo menyang Mirah

3. Barang-barange wong Golan lan Mirah ora biso diwor dadi siji

4. Wong Golan ora saka gawe iyup-iyup soko kawul

5. Wong Mirah ora bisa nandur, nyimpen, lan gawe panganan soko dele.

http//wwwkaskuscoid/thread/5111c6597d1243c404000009/legenda-asli-ponorogo-quot-desa-golan-lan-mirah-quot 19/12/2013 jam 04;20