Jupri lan Babe

Ing omah Jupri mung urip karo babene tanpa biyung. Jupri urip karo babene sing nduweni pakaryan dadi penyanyi dangdut ing hajatane uwong-wong.  Dadi Babe ora duwe pegawean sing maton. Uripe sarwa pas-pasan, nanging tetep bisa sekolah kaya kanca-kancane liyane.

Sawijining dina ing sekolahan Jupri diwenehi tugas saka gurune, tugase dikon gawe karangan sing nyeritakake kahanan pakaryane babene. Nanging Jupri isin arep nyeritakake kahanan kuwi. Jupri golek alesan supaya ora dikon maju macakake karangane ing ngarep kelas. Jupri isin karo kahanan pakaryane babene, amarga kanca-kancane sing wis maju, pakaryane babene wis apik, kerjane ing kantoran, lan saben minggune nek libur mesthi dijak dolan mlaku-mlaku.

Jupri kepengen ngrasakake kahanan sing kaya kanca-kancane kuwi mau. Nanging piye maneh, Babe ya mung penyanyi dangdut tanggapan. Satemene Jupri kuwi ora setuju babene dadi penyanyi dangdung kaya mangkono kuwi, nanging menawa babene ora kerja, ya apa sing bisa digawe urip sabendinane.

Nanging, ing sawijining dina Jupri ora mlebu sekolah, alesane lara mumet, nanging satemene kuwi Jupri ora mumet temenan nanging Jupri kuwi lagi nesu marang babene, lan wegah mlebu sekolah. Jupri di tawani mangan apa neng babene nanging Jupri wegah mangan. Mula babene mangkat menyang warunge lek sum lan mesen wedang kopi. Pas lagi wae lungguh ing warung ujuk-ujuk guru wali kelase Jupri telfon marang Babe, nakokake kena apa Jupri kok ora mlebu sekolah. Babe ngomong apa anane, yen Jupri lara. Dene lek sum nakoni Babe, Jupri lara apa? Babene banjur nyauri lara mumet karo panas, nanging bathuk e karo awake didemok ora panas, malah kaya wong sehat biasa, banjur lek sum angger olehe ngomong, mengko sanune Jupri kepengin ibu anyar apa kepengen babene nduwe gaweyan anyar.

Babe banjur langsung mulih marani anake, nanging anake ora ana ing omah. Babene bingung anggone goleki. Temune Jupri ana ing lapangan, lagi dolanan bal-balan karo bocah sing ora sekolah. Babe nyeluk lan marani Jupri banjur di jak mulih ing omahe. Jupri manut karo omongane babene. Babe ngomong neng Jupri yen babene oleh pakaryan anyar, yoiku dadi manajer ing perusahaan. Jupri seneng banget lan dadi sregep olehe sekolah, wektu pelajaran ngarang, Jupri ora alesan maneh, Jupri nyeritakake kahanan pakaryane babene sing saiki.

Wis pirang-pirang dino Jupri di apusi babene, nanging Jupri ora ngerti. Nalika Babe tangine kawanen lan ora sempet melu sarapan karo Jupri, hp ne babene ketinggalan lan pas kuwi ana wong telfon ngelingake menawa babene kuwi mengko bengi ana tanggapan gone hj. Amin, Jupri bingung lan plonga-plongo. Ora let suwe babene mbalik kanggo jupuk hp ne sing keri ing meja mangan. Nalika babene budhal makarya, Jupri langsung ngetutake menyang ngendi parane kerjane babene.

Jupri ngetutake babene terus, lan ora sida mangkat sekolah. Jupri kaget lan bingung, kena ngapa babene mlebu ing masjid kok ora mangkat nyang kerjanane, tibake babene mara ing masjid mung kangge turu ing kana, ora mangkat kerja kaya kasunyatan sing dikarepake dening Jupri. Jupri nangis ora percaya yen deweke diapusi babene kaya mangkono. Jupri banjur mulih menyang omah karo gawa rasa kuciwa ing atine.

Babe di telfon dening guru wali kelas e Jupri kena apa kok Jupri ora mlebu sekolah maneh, babene bingung la wong mau Jupri wis sragaman arep budhal sekolah. Langsung wae Babe mulih lan nemoni Jupri sing ana ngomah, langsung takon lan nyeneni Jupri, kena ngapa kowe ora sekolah karo nggebrak meja. Jupri mung ndeleng banjur mlayu ora semaur apa-apa. Nalika Babe arep nututi Jupri ndadak ana telpon saka kancane sing esuk mau ngelingake menawa Babe kuwi sida ana tanggapan ing omahe hj. Amin jam 7 mbengi. Babe bingung kudu kepriye, amarga anake mlayu ora ngerti nyandi parane.

Bengine Babe wis ing omahe hj. Amin nangin iseh wangu-wangu arep nyanyi opo ora, merga anake durung ketemu. Naming Jupri malah sing mara ing omahe hj. Amin lan menehi restu kanggo babene nyanyi. Babene seneng lan Jupri ya seneng. Jupri sadar lan nrima apa anane babene.